Aanmelden

Waar komt dat grote hart vandaan?

Na een warm welkom door de hond, valt in de knusse woonkamer van de twee pleegouders meteen een aantal prominent geplaatste foto’s op. In dit huis draait het om kinderen, dat is duidelijk. Vier pleegkinderen vinden hier al jaren hun thuis. Dat is intensief, maar het levert ook zoveel op laten de twee pleegouders weten.

Ze vinden vandaag een luisterend oor bij wethouder Claudio Bruggink van Jeugdzorg en trainer Ria van Dijk van Jarabee. ‘Ik hoop dat er nog veel mensen als jullie opstaan die zich willen en kunnen inzetten om pleegkinderen een goed huis te bieden’, reageert de wethouder.

Henk en Evelien wonen in Hengelo-Zuid. Ze hebben vier pleegkinderen, Marvin (16 jaar), Esmee (15 jaar), Jordy (15 jaar) en Neil (13 jaar). ‘Ons eerste pleegkind kwam bij ons toen het nog maar een paar uur oud was. Dat is inmiddels 16 jaar geleden. Marvin* doet het super, gaat binnenkort naar het ROC. Hij komt er wel.’ Pleegmoeder Evelien* ziet er trots uit als ze zijn foto aanwijst. ‘Toen hij plotseling bij ons kwam, waren we eigenlijk nog helemaal niet voorbereid. Natuurlijk, we hebben de training gedaan van de pleegzorgorganisatie en we hebben ons ingelezen. Maar als je dan opeens een baby in huis hebt, overvalt dat je wel.’

Ongewenst kinderloos

Henk en Evelien hebben zelf geen kinderen kunnen krijgen. Dat viel zwaar. Maar ze zagen zichzelf niet kinderloos door het leven gaan. ‘We wisten eigenlijk meteen dat we veel zouden kunnen betekenen voor pleegkinderen’, zegt Henk. ‘Eerst hebben we moeten verwerken dat biologische kinderen ons niet gegeven zijn. Pas na die periode konden we 100 procent voor pleegkinderen gaan.’

Zwaar verwaarloosd

Er kwamen nog meer kinderen: een dreumes en haar babybroertje en later ook een baby van 7 maanden. Het zijn nu allemaal tieners. ‘Onze pleegdochter Esmee (15)* was zwaar verwaarloosd toen ze bij ons kwam. Ze begon als dreumes van 1,5 jaar eigenlijk opnieuw aan haar babytijd, stopte alles in haar mond, kon niet praten. Ze streek in het begin over het schone beddengoed. Dat had ze eerder nooit gehad. ‘Dan schiet je echt vol als je dat ziet’, zegt haar pleegvader. Haar pleegmoeder vult aan. ‘Ze is verstandelijk beperkt en zit op speciaal onderwijs, maar als ik zie waar ze nu staat... Met haar nagellak en parfum is ze echt een puber.’ Evelien straalt als ze over Esmee praat.

Haar broertje Neil (13)* heeft ook een verstandelijke beperking. Hij heeft een zeldzaam syndroom waardoor hij het niveau van een kleuter heeft en is gediagnostiseerd met autisme. ‘Het is soms echt zwaar’, zegt pleegvader Henk. ‘Veel tijd voor onszelf hebben we niet. Neil komt soms wel 10 keer z’n bed uit. We kunnen niet zomaar even een avondje weg. Dan moet er gespecialiseerde oppas komen. Er moet altijd iemand bij Neil zijn.’

‘Je levert in, maar het levert heel veel op’

‘Heb jullie nooit eens gedacht; ik kap ermee?’, vraagt de wethouder voorzichtig? ‘Nooit!’, is heel duidelijk het antwoord van Henk. ‘Wij zijn geen gezinshuis, wij zijn een echt gezin. Als ik kijk hoe goed de kinderen het hier doen... Neil kan bijvoorbeeld slecht tegen veel prikkels, maar is wel dol op zijn grote broer. Ze bloeien hier op. Mijn eigen jeugd was niet altijd fijn. Ik heb me vaak alleen gevoeld. Ik ben blij dat ik deze kinderen een thuissituatie kan geven’, verklaart Henk. ‘Je leeft alsof het je eigen kinderen zijn, maar dat zijn ze natuurlijk niet. Ze hebben biologische ouders. Die moet je ook een plek geven in hun leven. Kinderen willen toch weten waar ze vandaan komen.’

Loyaliteit is groot

Dat beaamt ook Ria, trainer van Jarabee. ‘Kinderen willen toch antwoorden krijgen. Zelfs als ze mishandeld zijn, zie je nog dat de loyaliteit van kinderen naar hun biologische ouders groot is. Daarom proberen we ook altijd contact te houden. Zodat kinderen een reëel beeld krijgen van hun ouders en er geen prins en prinses op het witte paard van maken. Veel pleegkinderen hebben een hechtingsstoornis. Dat zie je hier in het gezin van Evelien en Henk ook. Sommige kinderen komen al getraumatiseerd ter wereld, krijgen niet de aandacht en respons die nodig is. Soms is er zelfs onvoldoende voedsel en zien wij een kind dat totaal ‘versmeerd’ is. Deze ervaringen vormen een kind, ook al is het nog zo jong. Daar kunnen ze de rest van hun leven last van houden. ’

Boodschap aan de wethouder

‘Hoe is de hulp voor jullie geregeld?’ Vraagt Claudio Bruggink. Daar zijn Evelien en Henk duidelijk in: ‘Je voedt het kind met een team op. We hebben korte lijntje met de voogd van de kinderen, maar ook school en Accare (Accare biedt hulp bij alle problemen die met opvoeden en opgroeien te maken hebben). Als er iets gebeurt, bijvoorbeeld als ze iets kapot maken of zich verwonden, melden we dat meteen bij alle betrokkenen. Voor Neil willen we nu een pgb aanvragen bij de gemeente, zodat wij de mogelijkheid hebben om zorg voor hem in te huren. Maar het is lastig, zegt Henk. ‘Soms moet je hard strijden om iets voor elkaar te krijgen, bijvoorbeeld leerlingenvervoer.’ Dat is meteen ook zijn boodschap aan de wethouder. ‘Zorg dat je daar niet op kort!’

Nog 100 gezinnen erbij

Jarabee heeft 700 pleeggezinnen in Twente. ‘Maar eigenlijk hebben we wel 100 gezinnen extra nodig', zegt Ria. ‘We willen namelijk ook een goede ‘match’ maken. Dus dan moet er wel keuze zijn. We zoeken vooral stabiele gezinnen die kunnen relativeren. Geen gezinnen waar nog veel verdriet is over bijvoorbeeld kinderloosheid, of mensen met net een nieuwe inspannende baan. Pleegzorg is geen roze wolk namelijk, maar ontzettend inspannend.’

Toekomst

De wethouder vraagt naar de toekomstplannen van het pleeggezin. Daar is nog onduidelijkheid over. ‘Wat het toekomstperspectief is van Esmee en Neil weten we niet. Sowieso is het de vraag hoe het in de toekomst zal gaan met de gezondheid van Neil. Ze zullen in elk geval nooit zelfstandig kunnen wonen. Dus ze blijven hier of komen in een woongroep. Dat zien we dan wel weer. Bij Marvin zijn we ervan overtuigd dat hij op den duur op zichzelf kan wonen. Van Jordy weten we het nog niet. Er is verlengde pleegzorg tot 21 jaar. Dat stopt de begeleiding en financiering.’

‘Zorg goed voor jezelf’

Claudio Bruggink is zichtbaar onder de indruk van de verhalen van deze Hengelose pleegouders. ‘Door naar jullie verhaal te luisteren, heb ik weer veel opgestoken. Ik ben dan ook onder de indruk dat er mensen zijn in onze samenleving die zoveel goeds doen. Ik zie een groot hart en veel humor. Jullie halen voldoening uit de kleine dingen. Ik hoop dat er nog veel mensen als jullie opstaan die zich willen en kunnen inzetten om pleegkinderen een goed huis te bieden. Voor nu zou ik jullie willen meegeven: Zorg goed voor jezelf, alleen dan is het vol te houden. Jullie bieden deze pleegkinderen een groot geschenk.’

*vanwege de privacy hebben we niet de echte namen van dit gezin gebruikt.

Lees meer ervaringsverhalen over pleegzorg.

Meer lezen over het pleegouderschap.

cross linkedin facebook pinterest youtube rss twitter instagram facebook-blank rss-blank linkedin-blank pinterest youtube twitter instagram