Alleenstaand
Eva kwam in mijn leven toen ze slechts 2 jaar oud was. In het begin was het maar een paar uurtjes, maar nu is dat opgebouwd tot een heel weekend per drie weken. Haar moeder vertrouwde me al snel. Ze zei dat het hielp dat ik wat ouder ben. Ze dacht dat ik daardoor serieuzer en verantwoordelijker was. Het feit dat ik alleenstaand ben, bleek ook een geruststellende gedachte voor haar, aangezien Eva dan niet met mannen wordt geconfronteerd.
Ondernemende peuter
Oppassen op Eva kan soms behoorlijk intensief zijn. Eva is typisch een peuter, vol energie en nieuwsgierigheid. Als alleenstaande ben ik voortdurend alert, om ervoor te zorgen dat haar niets overkomt. Het is hele een uitdaging om haar nieuwsgierigheid te sturen en tegelijkertijd haar veiligheid te waarborgen. En dan kan niemand kan het eventjes voor mij overnemen.
Haar wereld wordt groter
Wat ik het leukste vind, is samen met Eva op pad gaan en getuige zijn van haar kleine overwinningen. Elke keer zie ik haar wereld ietsje groter worden, en dat maakt me trots. Ik bied haar een duidelijke structuur. Het helpt haar om haar ritme te vinden en dat is erg belangrijk op haar leeftijd. We hebben inmiddels veel vaste rituelen. Van het (zelf!) ophangen van haar jas bij aankomst tot en met de gezamenlijke avond routines.
Regelmaat en structuur
Om Eva nog meer duidelijkheid te geven, werken we nu met pictogrammen. Ze weet daardoor precies wat er gaat gebeuren en hoeveel nachten ze bij mij zal slapen. Het gebruik van een foto van haar moeder als pictogram helpt haar ook, voor als ze een beetje heimwee heeft.
Pleegzorgmaatje
Vanuit de begeleiding van Jarabee werd ik gekoppeld aan een ervaren pleegmoeder, ook een alleenstaande en fulltime werkende vrouw met een jong pleegkind. Dit was heel helpend omdat ik een sparringsmaatje had. Hierdoor groeide mijn zelfvertrouwen als pleegmoeder. We hebben nog steeds contact en krijgen langzaamaan een meer persoonlijker band.
Advies
Mijn advies aan aspirant-pleegouders is om onderzoek te doen naar alle mogelijkheden. Er is meer mogelijk dan je denkt, dus durf het avontuur aan te gaan. En aan andere pleegouders wil ik ook meegeven: staar je niet blind op perfectie. Het is oké om het soms zwaar te vinden. Of moeilijk. Dat gevoel mag er zijn. Het heeft mij geholpen het vol te houden, juist door geen perfecte pleegouder te willen zijn.
Pleegouderschap is een reis vol uitdagingen. Maar als ik weer eens samen met Eva door de huiskamer dans, maakt dat het allemaal de moeite waard.
