Aanmelden

Uit huis, maar toch thuis

Een warm en veilig thuis is niet voor ieder kind weggelegd. Soms is opvang in een pleeggezin de enige optie voor kinderen als het thuis niet meer gaat. In het leven van Manuela (31) en Tessa (30) maakten hun pleegouders het verschil.

Manuela is getrouwd en heeft twee prachtige kinderen. Haar kinderen zullen nooit naar bed gaan zonder eten en zullen nooit gaan slapen zonder knuffel. Tessa en haar vriend willen later ook pleegouders worden. Jaren van ellende kunnen niet verdwijnen, maar liefdevolle opvang bij een pleeggezin kan alles ten goede keren. Manuela en Tessa zijn het erover eens: 'Als pleegouder kun je het leven van een kind écht veranderen.'

Ons uit huis halen was de best mogelijke beslissing

Manuela: 'Mijn vader en moeder waren nog heel jong toen ze trouwden en ouders werden. Ze kregen twee kinderen samen, mijn drie jaar jongere zusje en mij. Thuis was het niet prettig, er was altijd ruzie, het was geen fijne omgeving om in op te groeien. Ik wil en kan er niet te veel over zeggen, maar er was altijd strijd. Geen geborgenheid en liefde. Goede zorg ontbrak, maar daar had ik als klein meisje helemaal geen weet van. Mijn ouders besloten te scheiden toen ik vijf jaar oud was. Er werd een bezoekregeling met mijn vader getroffen. In de weekenden waren we bij onze vader, maar over hoe slecht het thuis bij onze moeder ging spraken we niet. Uiteindelijk heb ik aan een schooljuffrouw in groep drie voor het eerst echt verteld hoe het eraan toe ging bij ons thuis. Zij heeft jeugdzorg ingeschakeld. Mijn zusje en ik gingen bij mijn vader wonen, maar ook hier ging het niet. Mijn vader verzoop zich letterlijk in de zorgen. Mijn zusje en ik moesten weer verhuizen, maar bleven niet bij elkaar. We werden uit elkaar gehaald en kwamen allebei in een ander opvanggezin terecht. We begrepen er helemaal niets van. Het enige restje zekerheid dat we nog hadden, omdat we samen waren, viel ook weg. Hadden we iets verkeerds gedaan?'

Mijn verleden schrikt me niet af, ik wil graag moeder worden

Tessa: 'Mijn verleden schrikt me niet af, ik wil graag moeder worden. Mijn ouders scheidden toen ik dertien jaar was, mijn broertje was tien. Ik woonde na de scheiding nog een paar maanden bij mijn moeder en vertrok toen naar mijn vader. Mijn moeder had een ziekte en kon op dat moment niet goed voor ons zorgen. Van mijn 14e tot mijn 16e verbleef ik bij mijn vader, maar lekker ging het niet. Mijn vader verloor zijn baan en kreeg geldproblemen. Hij kon de rekeningen niet meer betalen. Op een gegeven moment werden gas en licht afgesloten en daar zaten we dan, in een koud, donker huis zonder warm eten. Niet lang daarna werd het huis verkocht en wilde mijn vader naar een andere plek verhuizen. Ik was het er niet mee eens, ik wilde niet mee. We kregen ruzie en ik liep boos weg. Ik ga naar mijn toenmalige vriendje en werd daar liefdevol ontvangen door de moeder van mijn vriend en haar gezin. Vanaf dat moment heb ik bijna twee jaar geen contact gehad met mijn ouders. Mijn ouders wisten waar ik was, maar namen geen contact op. Ik hoopte altijd op een berichtje, bijvoorbeeld als ik jarig was.'

Lees de volledige verhalen van Manuela en Tessa. Bron: Mijn geheim, april 2018.

Informatie over het pleegouderschap

Je neemt niet zomaar de beslissing om voor een pleegkind te zorgen. Daarom vragen we iedereen die overweegt pleegouder te worden eerst naar een informatiebijeenkomst te komen. Op een informatiebijeenkomst krijg je, vrijblijvend, te horen hoe het voortraject eruit ziet en kun je je vragen stellen.

cross linkedin facebook pinterest youtube rss twitter instagram facebook-blank rss-blank linkedin-blank pinterest youtube twitter instagram